VLINDEREN
Eind januari mocht ik deze man, vriend Jaap (Aap) aka Zonderling in de oude Vlindertuin van het voormalig dierenpark in Emmen fotograferen. Hoe tof!
Als twee geboren Drentenaren liepen wij er als twee kinderen in een snoepwinkel ons jeugdsentiment ‘her te beleven’. Bepakt met dikke winterjassen keken we onze ogen uit. Dit terwijl je vroeger niet wist hoe snel je die krengen uit moest trekken. Bloedje heet dat het er altijd was.
De condensdrogers die de probleemoplossers waren voor je beslagen bril of camera hingen er zelfs nog. Alleen gebruikten wij die nu om onze handen aan op te warmen. Wat een contrast.
Het is verlaten, dood en dor; het leven is eruit. Dode vlinders, muizen, vogels en planten. Gek genoeg op drie prachtige, exotische planten na die volop in bloei staan. Een surreal maar prachtig beeld. Wat een plek!
En toch stond deze prachtige plek op het slooplijstje van de Gemeente Emmen. Sterker nog, de dag na ons bezoek is de gemeente er mee begonnen. Inmiddels zal het een kale vlakte zijn. Niets wat nog aan vlinders óf tuin doet denken. Armoe.
Des te meer reden om dankbaar te zijn dat wij er die laatste dag nog even mochten vlinderen, uh fotograferen. Én dat we, koning ter rijk, met gevulde zakken vol exotische stekjes en dode vlinders uit de tuin zijn gestapt. Een mooier aandenken kan ik mij niet bedenken. 🖤
